“Людзi на балоце”— раман пра жыхароў глухой вёсачкi Куранi, адрэзанай ад знешнега свету непраходнымi палескiмi балотамi. Iвана Мележа больш за ўсе прыцягвае штодзеннае жыцце куранеўцаў, тое знешне неяркае, шэрае, з чаго па сутнасцi, i складаецца жыцце тысяч i мiльёнау людзей, моцна прывязаных да зямлi.
З амаль этнаграфiчнай дакладнасцю адмоўлен у рамане быт беларускага Палесся. Перад намi — нiбы замкнуты ў сябе, звычайны вясковы свет, дзе свае нацыянальныя традыцыi, паданнi i пелер’i, зiмовыя дзявочыя пасядзелкi, iгрывчы з песнямi, калядная варажба i хаджэнне з “казой” — гэта i многае iншае натуральна i свабодна ўвайшло ў раман.
Калі спасылка не працуе ці яе няма, калі ласка, выдзеліце назву кнігі і націсніце Ctrl+Enter. Дзякуй!